________
Μια φορά και λίγο καιρό πριν,
υπήρχε ανταγωνισμός βασισμένος στη λεπτομέρεια, χωρίς παγκόσμια φαινόμενα πανδημιών, πολιτικών παρατάξεων που εκπροσωπούν εταιρικά συμφέροντα “λίγων”, πιθανότητες πολέμου και προσφυγικά με εκρήξεις διαφορετικότητας από αλλόθρησκους.
Ξέρω, η πρώην πραγματικότητα ακούγεται πλέον ουτοπική καθώς είναι στη φύση μας να εκτιμούμε το οτιδήποτε αφού το χάσουμε και εφόσον μας το επιτρέψει ο βασιζόμενος στο πουθενά υπέρεγωισμός μας, έτσι ώστε αργότερα να απολαύσουμε την μίζερη αναπόληση μας στο παρελθόν με ησυχία και να σκάψουμε 2-3 δικαιολογίες ακόμα_
Όλες μας οι αναμνήσεις γεννιόντουσαν σε ένα τραπέζι, οικογενειακές, φιλικές, συγγενικές, επαγγελματικές, χαρούμενες ή δυσάρεστες.. Γάμοι ή κηδείες, όλα γύρω από ένα τραπέζι.
Η Ελλάδα χτίστηκε γύρω από αυτό, ο πολιτισμός επίσης, έντονοι θα έλεγαν
πως ο Χριστός ο ίδιος το ευλόγησε.
Η κάθε μας εξέλιξη ξεκινούσε με ένα επίσημο συνήθως δείπνο, υπήρχε άμεση επαφή στην οποία υπήρχε η τριβή που μας προετοίμαζε ή απέτρεπε από κάθε τι για εμάς
ασύμβατο και ακόμα δυσάρεστο.
Σε προσωπικό επίπεδο υπήρχαν συναντήσεις σε καφετέριες, εστιατόρια, Bars ή έστω take away καταστήματα σε νεαρότερες ηλικίες.
Σε επαγγελματικό επίπεδο κάθε ένωση, συνεργασία, λήξη συνεργασίας ή οποιαδήποτε σχέση βασιζόταν σε επαφή και διπλωματία πραγματοποιούνταν σε κάποιον χώρο εστίασης.
Το 74% της αποτελεσματικής διπλωματίας άνευ χορηγίας και κατευθυνόμενης διαφήμισης πραγματοποιούνταν σε χώρους εστίασης Όπου μπορούσαν οι επαγγελματικές και μή ανωμαλίες να αποφευχθούν.
Δεν είναι πολιτική η τοποθέτηση, ούτε διαφημιστική ούτε καν αγανακτισμένη, εκφράζεται συνοπτικά από σύνολα επιχειρημάτων επαγγελματιών εστίασης και επιχειρηματιών.
Η αβεβαιότητα για τον κλάδο μας έχει αόριστο χρονικό όριο, οι επενδύσεις και η προσαρμογές θα συνεχιστούν από εμάς, τζάμια διαχωρισμού, αποστάσεις, συνέπεια στις πληρωμές και στα δώρα του προσωπικού δυναμικού βάσει νόμου, θυσία χρόνου και ψυχής κατά την διάρκεια, πάγια έξοδα, προσαρμογή σε παράδοση στο κατάστημα και διανομή καφέ φαγητού ή ακόμα και κοκτέιλ, online χορηγούμενη Διαφημηση και ατέλειωτες ώρες άγχους και αναζήτησης λύσεων στα πλαίσια στήριξης της κοινωνίας και της κυβέρνησης.
Η πλειοψηφία των μεθόδων προώθησης δεν χορηγείται παρά μόνο από τον ιδιοκτήτη, οι επιλογές λίγες και ο ανταγωνισμός στην Ελλάδα στον κλάδο μας μεγάλος, σαφώς εν γνώση ρίσκου γίνανε οι επενδύσεις, σαφώς και καμία κυβέρνηση επίσης δεν προέβλεψε την πανδημία, βρισκόμαστε όμως στην Ευρωπαϊκή ένωση από το 1981, και στο ευρώ από το 2001
Όπως και η Αυστρία από το 1995 ή η Γερμανία από το 1958 και από το 1986 και η Πορτογαλία.
Όλες οι παραπάνω χώρες όμως συνοπτικά ανταποκρίθηκαν αναλογικά
με το μερικώς καλύτερο βιωτικό επίπεδο
βάσει μισθολογικών διαφορών.
Πρόσφατα στην ερώτηση:
«Τι συμβουλεύεται τους Έλληνες που σκοπεύουν να φύγουν από την χώρα ;»
Ο Προθυπουργός της χώρας συνέστησε
«Να μείνει και να το παλέψει.»
Η αισιοδοξία και το ψυχολογικό κίνητρο που εμπεριείχαν οι λέξεις του ήταν σαφείς.
Φυσιολογικό είναι όμως καθώς
Ο βασικός μισθός Υπαλλήλων στις παρακάτω χώρες είναι ως εξής (μεικτά)·
________________________________
Λουξεμβούργο: 2.141,99
Ιρλανδία: 1.656,2
Ολλανδία: 1.635,6
Ηνωμένο Βασίλειο: 1.598,69
Βέλγιο: 1.593,81
Γερμανία: 1.584
Γαλλία: 1.539,42
Ισπανία: 1.050
Σλοβενία: 940,58
Μάλτα: 777,1
Πορτογαλία: 758,33
Ελλάδα : 748,29
________________________________
Στο Υπουργείο η μισθολογική σκάλα
Εχει ως εξής:
Δεν υφίσταται σκάλα!
Ο μηνιαίος μισθός των ευρωβουλευτών ανέρχεται, σύμφωνα με το ενιαίο καθεστώς, σε 8.932,86 Ευρώ (μεικτά).
Πληρώνεται από τον προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου. Όλοι οι ευρωβουλευτές πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές της ΕΕ. Μετά την παρακράτηση αυτών, ο μισθός ανέρχεται σε 6.962,95 Ευρώ.
Αναλογικά λοιπόν, στην Ελλάδα μισθολογικά ζούν μόνο οι πολίτες και όχι οι πολιτικοί.
Δεν τοποθετούμε πολιτικά, ούτε κατακρίνω καμία κυβέρνηση..
Επισημάνω απλά πως ο οποιοσδήποτε δεν θα είχε κίνητρο να φτάσει στα άκρα για ένα καλύτερο αύριο, εάν το δικό του αύριο ήταν ήδη εξασφαλισμένο, όλοι το γνωρίζουνε αυτό.
Η Ελλάδα στα γενικά επίπεδα καθημερινής εστίασης λόγο του ανταγωνισμού, έχει φτάσει
στα υψηλότερα επίπεδα της εστίασης
στην Ευρώπη.
Δεν εννοώ σε βραβευμένα με Michelin stars εστιατόρια, διότι στα Τοπ 50 εστιατόρια του κόσμου δεν φτάσαμε ποτε!
Στα Bars ναι!
Δύο αγαπητά μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας είναι μόνιμα στο τοπ 20.
Έχοντας λοιπόν ταξιδέψει σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και ως μόνιμος κάτοικος εξωτερικού μπορώ περίτρανα να υποστηρίξω πως η ενέργεια, η καινοτομία, οι γεύσεις, η εξυπηρέτηση η αισθητική και η ζεστασιά στην ατμόσφαιρα που υπάρχει συνολικά στον Ελληνικό χώρο Εστίασης
θα μπορούσε να λειτουργεί κάλλιστα σαν πρότυπο για πολλές,
Ίσως και όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Στην Συστηματική λειτουργικότητα ίσως δεν είμαστε πρότυπα, στα Shift Algorithmus Patterns που έχουν στο Λονδίνο, Στα 98% προσοδοφόρα και αποτελεσματικά Vorschulung και Ausbildung που έχουν
σε Ελβετία, Γερμανία και Αυστρία.
Φυσικά και δεν έχουμε το ίδιο ποσοστό αποκατάστασης, Στα Ιταλικά ποσοστά αντικειμενικής εκτίμησης επαγγελματικής εμπειρίας ξανά υστερούμε, Στην προ- «υποχρεωτική» καθοδήγηση σύνταξης Βιογραφικού που έχουν στις Σκανδιναβικές χώρες θα φτάσουμε ίσως από το 2028 και μετά.
Συστηματικά σε παραδείγματα όπως τα παραπάνω και αλλά πολλά που μπορείτε και οι ίδιοι να ψάξετε, υστερούμε κατά πολύ!
Σε εξοπλισμούς επίσης.
Σε Εκπαίδευση επιχειρηματιών ώστε ο καθένας που ανοίγει επιχείρηση εστίασης να μην μπορεί να επιχειρεί όπως στην (π.χ.) οικοδομή που ήταν πρίν, αλλά να εκπαιδεύεται στο αντικείμενο που επενδύει ΠΡΙΝ επενδύσει,
και η άγνοια, αμάθεια και ημιμάθεια του επηρεάσει το ποσοστό αποτυχίας στην εστίαση της χώρας, το οποίο επηρεάζει μέχρι και την δανειοληψία σε νέους επιχειρηματίας και ανεβάζει τιμολογιακά κάθε νέα ασφάλεια είτε έχεις δουλέψει στο MIRAZUR είτε στο NOMA είτε στο «ΠΟΥΘΕΝΑ».
Φεύγοντας από την Ελλάδα με μισθό F&B manager σε 5* Resort, σε μια δύσκολη για την Ελλάδα εποχή, από ένα νησί με άπειρο πρόσημο ανταγωνισμού, με όπλα το βιογραφικό μου και την επιμονή μου..
Έλπιζα στην αξιοκρατία και στην κατάργηση των: «Έλα μωρέ, πόσο δύσκολο να’ναι»
«Έχω έναν γνωστό»
«Μη σκας, ξέρω αυτόν του υγειονομικού, μη χαλάς λεφτά σε εξοπλισμό»
«Αυτή ξέρει τη δουλειά, αλλά την άλλη να πάρουμε γιατί..
Είναι πιο όμορφη»
«Είναι ελεύθερη ενώ η άλλη έχει 2 παιδιά, θα ζητάει άλλα!»
«Είναι νέα και έχει πολλούς followers«
«Έχει θείο τον...»
«Πιτσιρίκα είναι, τη δηλώνω και λιγότερο..»
Και πόσον άλλων ανάλογα με την κάθε ψυχοσύνθεση, τελείως αντίεπαγγελματικών έως και ανήθικων κριτηρίων που πραγματικά καταναλώνουν μερίδια του εαυτού σου.
Έφυγα, και απέδειξα στον εαυτό μου.. πως όπου υπάρχει σύστημα υπάρχει και αξιοκρατία, όπου υπάρχει Έλληνας υπερισχύει στην πλειοψηφία η υποκειμενική κρίση.
Στον χώρο της εστίασης που γνωρίζω αρκετά καλά, δυστυχώς τα δικαιώματα μας δεν διεκδικούνται απόλυτα κατά της κυβέρνησης από την πλειοψηφία, γιατί το παιχνίδι δεν είναι απόλυτα καθαρό.
Όσοι είναι «τίμιοι» απέναντι στην κοινωνία, αποζημιώνονται τις ώρες της κρίσης..
Όσοι πάλι όχι, φυσικά και δεν θα υπάρχουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά της αποζημίωσης, και έτσι θα συνεχιστεί η βαβούρα της ζήτησης δημιουργώντας μικρό χάος σε οποιαδήποτε κυβέρνηση προσπαθεί ή υποδύεται προσπάθεια.
Στο εξωτερικό δεν έχεις απόλυτα περιθώρια
Αποφυγής ευθυνών «όποιον και αν ξέρεις» το σύστημα είναι μεγαλύτερο του.
Στην Ελλάδα μάθαμε κατά αυτόν τον τρόπο, και έτσι καταλήγουμε με ένα στα 4 καταστήματα να μην μπορούν να αντέξουν
στην περίοδο της κρίσης, για.. κατά 46%
τους παραπάνω ακριβώς λόγους.
Δεν θα γράψω για αλλά ποσοστά και αριθμούς γιατί καταντάει γραφικό.
Ας το κοιτάξουμε μαζί από την μικρή αισιόδοξη του πλευρά.
Ως ένα δίκαιο της πυγμής, ένα ξεκαθάρισμα της φύσης του υπερφορτωμένου συστήματος ώστε καινούργιες ιδέες, νέοι άνθρωποι, φρέσκιες νότες αισιοδοξίας να ξεχυθούν στην μουντή ως τώρα εστίαση.
Όποιος απο τον χώρο μας δεν θίγεται με αυτό που τώρα διαβάζει, αλλά βλέπει και τη μικρή θετική του πλευρά..
Θα παραμείνει στο παιχνίδι επειδή το διαχειρίστηκε ιδανικά!
________
Το παραπάνω άρθρο είναι η προσωπική μου άποψη, και δεν περιέχει ουδέ μια διάθεση πολιτικής, επιχειρηματικής ή επενδυτικής κατεύθυνσης - χειραγώγησης μέσω χορηγίας ή φανατισμού πεποιθήσεων. Σπύρος Μπάλας ~
Comments